Zacznę po prostu od początku.

Dzisiejszego dnia wstaliśmy jak to nieraz bywa w niedzielę we wczesnych godzinach porannych o 04.50 - tak nam zadzwonił budzik. Zwlekliśmy się z łóżka kilka minut po piątej. Nieraz w niedzielę w związku z pewnymi sprawami zawodowymi muszę bywać we Wrocławiu. I zawsze przy tej okazji lubimy odwiedzać targowisko pod Młynem Sułkowice. Wstajemy rano bo dobrze jest wrócić do domu w niedzielę choćby przed południem i mieć wolną resztę dnia.
Nie zważając na mrozy (-15 C za oknem o poranku) postanowiliśmy, że pojedziemy obydwoje i spenetrujemy nasz ulubiony targ, a nóż trafi się jakiś antyk w masie holenderskich mebli, lodówek, odkurzaczy i nart które tam można znaleźć. Zjawiliśmy się na placu około 8.30, było bardzo zimno i mało wystawców. Jednak mieliśmy odrobinę szczęścia. Udało się nam kupić intarsjowaną, secesyjną szkatułkę i kieliszki. Właśnie - kupiliśmy słynne dla nas kieliszki które pewien wystawca miał chyba od września 2011. Zawsze się nam one niezmiernie podobały ale cena była wysoka. W zeszłym roku kosztowały 180 zł, w tym kilka niedziel wcześniej 150 zł, ostatecznie nabyłem je za 100 zł. Znałem te kieliszki na pamięć, zawsze gdy przechodziłem koło tego wystawcy to sprawdzałem czy jeszcze ja ma i nieraz próbowałem się targować. Ostatecznie dzisiaj się udało - chyba na nas czekały. Już kilkakrotnie w życiu doświadczyłem czegoś na kształt jak by  przedmiot był komuś przypisany i tylko zagubił się w czasie jednak cierpliwie czekał na osobę która była mu sądzona.

Są to moim zdaniem kieliszki z przełomu XIX i XX wieku, ręcznie wykonane ze złoceniami na nóżkach oraz ładnym, szlifowanym wzorem na czarce. Kieliszki są dobrze zachowane, mają duże przetarcia na złoceniach które dodają im wiele uroku. Jesteśmy zadowoleni.

Po powrocie do domu byliśmy nieco zmęczeni i zziębnięci ale szczęśliwi. Zalegliśmy na kanapie przysypiając nieco. Gdy nagle przed obiadem zadzwonił dzwonek do drzwi, ktoś przyjechał. Okazało się, że to mój tato który nie mógł wytrzymać bo od kilku dni ma gotowe listwy ozdobne na przeszklone drzwi do salonu i niecierpliwi się aby wreszcie zawisły na swoim miejscu. Byłem nieco zaspany i nawet miałem pewien żal do taty, że akurat dzisiaj jemu się zachciało ale on się uparł no i postawił na swoim. Po jedno to bardzo dobrze bo praca jest wreszcie zakończona. Ogólnie to zmarudziliśmy prawie dwa lata zanim znalazła się okazja aby zrobić te listwy i je zamontować, to osobna historia. W każdym razie dzisiaj drzwi zostały ostatecznie dokończone i wspaniale się prezentują.

Można je z dumą pokazać światu, dziękujemy Tobie Tato :-)