Nowy post.

Długie przestoje pomiędzy postami - nie wiem czy więcej osób tak ma. W każdym razie w moim blogu to ostatnimi miesiącami staje się regułą. Te przestoje to objaw, że nic się nie zmienia, a może to i lepiej bo gdyby miało się zmieniać na gorsze. Na lepsze też się chyba nie zmienia - mała stabilizacja czy stagnacja - oto jest pytanie.Tu - acja i tam - acja, a jest różnica.
Przyznam, że po przerwie nie jest wcale łatwiej napisać coś nowego. Na szczęście dzisiaj jest coś ważnego - nasze drzwi w mieszkaniu zyskują należne im ozdobne opaski. Trwało to kilka lat od momentu jak je zamontowaliśmy ale na szczęście dzisiaj się dopełnia ich los i zyskują ostateczny wygląd.
Na tę okazję nasz przedpokój zamienił się w małą stolarnię.

Tato dzielnie przybijał listwy które wieńczą jego dzieło: wspaniałe sosnowe drzwi za które jesteśmy mu wdzięczni. To są drzwi które jeden z moich znajomych określił, że są zrobione w dawnym stylu czyli, że z drewna.  To słuszny komplement bo coraz więcej drzwi wszelkiej maści jest zrobionych z rożnych dziwnych materiałów, szkoda, że ginie przy tym prawdziwe rzemiosło.

Widać, że listwy są świeżo dodane bo mają jaśniejszy odcień drewna - nie zmieniło ich jeszcze światło słoneczne. Ale za rok lub dwa różnica zniknie.

 

Dom dzięki tym małym listwom zyskuje inny wygląd, lepszy. Jeszcze tylko brakuje nam listew przypodłogowych i będzie koniec prac we wnętrzu. Przynajmniej tych co je zaplanowaliśmy bo o niespodziankach nie wspomnę jak choćby potrzeba wymiany schodów :-( .

Całe dzisiejsze zamieszanie najbardziej chyba przeżył Kacerz bo nie mógł zasnąć w ciągu dnia od huku młotków i porykiwania maszyn. Nawet na chwilę zapomniał o rui która w ostatnich dniach rządzi jego życiem i uprzykrza nasze. W końcu musimy Kacerza wykastrować, jednak wracając do dnia dzisiejszego, a w szczególe do nadchodzącej nocy. To w związku z niewyspaniem kota możemy liczyć, że nie obudzi nas około 04.00 aby sprowadzić go na dół bo ma potrzebę odśpiewania kilku serenad - tak między nami to jest bardzo złym śpiewakiem (czytaj - "śpiewaczką").
Zaraz po tym jak odwiozłem ojca i maszyny ucichły to Kacerz zafundował sobie pierwsze opiekanie dzisiejszego dnia, ach jaką miał przy tym błogą minę. Jego przyjaciel kaloryfer był od rana samotny i nie dźwigał na swych plecach słodkiego ciężaru kociej osoby - jak się obydwaj cieszyli.

A tym czasem Amik najzwyczajniej zdechł z nudów i braku pieszczot bo nie pojechał ze mną do domu rodziców.

Zdjęcia zdechlaka nie są może najświeższe ale zapewniam, że dzisiaj rozkładał się podobnie, że o Dejzie już nie wspomnę bo ta planuje gnić do wiosny aż się ociepli.